Kayıp Kaval Masalı

Bir zamanlar, kuş sesleriyle dolu bir ormanda Pofuduk adında neşeli bir tavşan yaşarmış. Pofuduk, uzun kulaklarını sallayıp zıplar, ormanı kahkahalarla şenlendirirmiş. Bir sabah, bir ağacın gölgesinde eski bir kaval bulmuş. Kaval, ahşaptan oyulmuş, sanki bir sır saklıyormuş. Pofuduk, kavalı üfleyince hafif bir melodi çıkmış, ama yarım kalmış. “Bu ormanın kayıp şarkısı!” demiş, sevinçle.

Pofuduk, ormanın bilge serçesi Cıvıl’a danışmış. Cıvıl, “Kaval, ormanın unutulmuş şarkısını çalar, ama üç dostun kalbiyle tamamlanır,” demiş. Pofuduk, kavalı kulağına asıp dere kenarına zıplamış. Orada, kurbağa Sulu ile tanışmış. “Şarkının ilk parçası, nilüferlerin gölgesinde,” demiş Sulu. Pofuduk, nilüferlerin arasında parlayan bir mavi taş bulmuş. Taşı kavalın ucuna takınca, melodi daha net olmuş, ama hâlâ eksikmiş.

Pofuduk, ikinci parça için çiçek tarlasına koşmuş. Orada, kelebek Işıltı uçuşuyormuş. “İkinci parça, papatyaların arasında,” demiş Işıltı. Pofuduk, papatyaların gölgesinde altın bir ip bulmuş. İpi kavalın etrafına sarınca, melodi daha neşeli olmuş, ama son bir parça lazımmış. Işıltı, “Son parça, rüzgârlı tepelerde,” demiş.

Pofuduk, tepelere zıplamış ve tilki Kurnaz’la karşılaşmış. Kurnaz, “Son parça, mağaranın derinliklerinde,” demiş. Pofuduk, mağaraya girince parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga kavalı kapmaya çalışmış! Pofuduk, Sulu ve Işıltı’yı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali kavalın içine yerleştirmiş. Kaval, birden muhteşem bir şarkı çalmış! Orman, kuş cıvıltıları, çiçek kokuları ve neşeyle dolmuş.

Kaval, Pofuduk’a fısıldamış: “Şarkı, dostlukla canlanır.” Pofuduk, kavalı ormana hediye etmiş. Herkes, kavalın melodisiyle dans etmiş, gülmüş. Pofuduk, arkadaşlarıyla şarkılar söylemiş, orman şenlenmiş. Çocuklar, Pofuduk’un hikayesini dinlerken dostluğun her şarkıyı güzelleştirdiğini öğrenmiş. Kaval, Pofuduk’un neşesiyle hep çalmış, orman hiç sessiz kalmamış.